Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους (1204) η Βυζαντινή αυτοκρατορία διασπάστηκε σε μικρότερα ελληνικά κράτη. (Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, Αυτοκρατορία της Νίκαιας, Δεσποτάτο της Ηπείρου και Δεσποτάτο του Μιστρά.)
Οι Φράγκοι στα εδάφη που κατέκτησαν ίδρυσαν λατινικά βασίλεια. Τα βασίλεια αυτά βρίσκονταν σε παράλιες περιοχές με εύφορη πεδιάδα ή ήταν νησιά ή λιμάνια με στρατηγική σημασία.
να συμμετέχουν στο χτίσιμο των τεράστιων οχυρωματικών έργων.
Οι Έλληνες δε δέχτηκαν παθητικά τους κατακτητές. Αγωνίζονταν για το δίκιο τους και ιδιαίτερα για να διαφυλάξουν την Ορθόδοξη πίστη τους. Εξεγείρονταν συχνά, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, όπως στη Ζάκυνθο (1628) με το ονομαστό «ρεμπελιό των ποπολάρων».
Τα εδάφη που κατείχαν οι Βενετοί πέρασαν σιγά σιγά στα χέρια των Τούρκων μετά από μακροχρόνιους πολέμους (Κύπρος, Κρήτη). Τα Επτάνησα παρέμειναν στους Βενετούς για μεγάλο χρονικό διάστημα και γνώρισαν το 18ο αιώνα τη γαλλική και αγγλική κυριαρχία. Τα νησιά του Αιγαίου έμειναν για αρκετά χρόνια στα χέρια των Γενουατών μέχρι που πέρασαν και αυτά στη κυριαρχία των Τούρκων.