Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας οι Έλληνες επαναστάτησαν πολλές φορές για να απελευθερωθούν.Τα επαναστατικά κινήματα, πριν από την επανάσταση του 1821, υπολογίζονται πάνω από 40. Όλα όμως αυτά τα επαναστατικά κινήματα απέτυχαν για δύο κυρίως λόγους:
Είχαν τοπικό χαρακτήρα και ήταν επίσης ανοργάνωτα.
οικόσημο της οικογένειας Κλαδά
Στα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας επαναστατικά κινήματα που κατέληξαν σε αποτυχία διαδραματίστηκαν στη Μάνη και στην Ήπειρο.
Αργότερα το 1611 στη Θεσσαλία και στην Ήπειρο εκδηλώθηκε ένα επαναστατικό κίνημα με αρχηγό τον επίσκοπο Διονύσιο Φιλόσοφο ή όπως ονομάστηκε κατόπιν, λόγω της αποτυχίας του κινήματος, Σκυλόσοφος. Αυτός συγκέντρωσε χίλιους αγρότες, βάδισε εναντίον των Ιωαννίνων και πυρπόλησε το διοικητήριο του πασά, αλλά με την αντεπίθεση των Τούρκων, οι επαναστάτες διαλύθηκαν, ο Διονύσιος αιχμαλωτίστηκε και θανατώθηκε με μαρτυρικό τρόπο (τον έγδαραν ζωντανό στα μπουντρούμια του κάστρου των Ιωαννίνων).
το μαρτύριο του Διονυσίου Φιλοσόφου
η φυλακή όπου βρήκε μαρτυρικό θάνατο ο Διονύσιος Φιλόσοφος
Ακολούθησαν διωγμοί, σφαγές, λεηλασίες και καταργήθηκαν τα προνόμια που είχαν δοθεί στα Ιωάννινα.
Το 1769 που έμεινε στην ιστορία ως "Ορλοφικά" από το όνομα των Ρώσων αρχηγών του κινήματος(Ορλόφ). Η Ρωσία συγκεκριμένα βρισκόταν σε πόλεμο με τους Τούρκους και θέλοντας να αποδυναμώσει τον αντίπαλό της, ξεσήκωσε τους Έλληνες. Η Επανάσταση γρήγορα εξαπλώθηκε στην Πελοπόννησο και στη Στερεά, με θλιβερά όμως αποτελέσματα για τους Έλληνες.Η Ρωσία συνθηκολόγησε με την Τουρκία και άφησε αβοήθητους τους Έλληνες.
Το μόνο καλό από αυτήν την περίοδο ήταν η συνθήκη του Κιουτσούκ - Καϊναρτζή (1774) που υπογράφτηκε από Ρώσους και Τούρκους και ευνόησε την οικονομική ανάπτυξη των Ελλήνων.
Γρηγόριος Ορλώφ
η ναυμαχία της Χίου το 1770
Το 1771 έγινε άλλη μια προσπάθεια στην Κρήτη με αρχηγό τον Ιωάννη Βλάχο ή Δασκαλογιάννη, εύπορο πλοιοκτήτη Σφακιανό. Περιμένοντας μάταια Ρωσική βοήθεια ξεσήκωσε 1.300 συντοπίτες του σε πρόωρη επανάσταση ενάντια στους Τούρκους το 1771 η οποία καταπνίγηκε γρήγορα από 40.000 στρατό, που λεηλάτησε μετά τα Σφακιά.
το Φραγκοκάστελο
Λίγο αργότερα, το 1788 και με αρχηγό τον Λάμπρο Κατσώνη, Έλληνα αξιωματικό του Ρωσικού στρατού, ξεκίνησε ένα νέο επαναστατικό κίνημα. Ο Κατσώνης με το μικρό του στόλο κατάφερε να κυριαρχήσει στο Αιγαίο και να τρομοκρατήσει τους Τούρκους.
Λάμπρος Κατσώνης
Ο Λάμπρος Κατσώνης και η γυναίκα του
Με τη συνθήκη όμως Ρωσίας και Τουρκίας ο Κατσώνης εγκαταλείφθηκε από τη Ρωσία και ο στόλος του καταστράφηκε από τον τουρκικό στόλο στην περιοχή της Άνδρου. Από τότε βγήκε και η έκφραση: "Αν σ΄αρέσει μπάρμπα - Λάμπρο ξαναπέρνα από την Άνδρο".
η σημαία του Λάμπρου Κατσώνη
η ναυμαχία στην Άνδρο
Ο Λάμπρος Κατσώνης κατάφερε να διαφύγει και να εγκατασταθεί μόνιμα στην Αγία Πετρούπολη με την οικογένειά του. Από το 1798 εγκαταστάθηκε στην Κριμαία σε κτήμα που του παραχώρησε η Αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β', το οποίο και ονόμασε Λιβαδιά.
Επαναστατική κίνηση έγινε το 1808, στην Ήπειρο, εναντίον του πασά, Αλή. Η επανάσταση έγινε με αρχηγό τον παπά Ευθύμιο Βλαχάβα, είχε όμως το ίδιο αποτέλεσμα με όλες τις προηγούμενες και ο παπα - Θύμιος Βλαχάβας επίσης την ίδια τύχη με όλους αυτούς που τόλμησαν να τα βάλουν με την πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ
Διαβάστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ για τα επαναστατικά κινήματα πριν το 1821.
