Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

Η βαλκανική χερσόνησος ως τις αρχές του 19ου αιώνα ήταν τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Πρώτοι οι Έλληνες κατάφεραν να αποκτήσουν την ελευθερία τους και να δημιουργήσουν ανεξάρτητο κράτος.


Στη συνέχεια και άλλοι βαλκανικοί λαοί (Βούλγαροι, Σέρβοι, Ρουμάνοι) εξασφάλισαν αυτονομία ή ανεξαρτησία. Πολλά όμως εδάφη παρέμειναν στην κατοχή των Τούρκων.

Η προσπάθεια των λαών αυτών για απελευθέρωση και τα συγκρουόμενα συμφέροντα των Μεγάλων δυνάμεων περιέπλεξαν ακόμα περισσότερο το Ανατολικό ζήτημα.

Η Ρωσία για να προστατεύσει τα συμφέροντα των σλαβικών λαών των Βαλκανίων αλλά και τα δικά της συμφέροντα οδηγήθηκε σε πόλεμο με την Τουρκία.

Το 1878 η Ρωσία νίκησε την Τουρκία και υποχρέωσε την Τουρκία να υπογράψει τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου.

η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου

Με τη συνθήκη αυτή η Ρωσία απέκτησε μεγάλη επιρροή στα Βαλκάνια και η δημιουργήθηκε μεγάλο βουλγαρικό κράτος σε βάρος ελληνικών περιοχών.



Οι άλλες μεγάλες δυνάμεις για να περιορίσουν την επιρροή της Ρωσίας στα Βαλκάνια μετά τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, κάνουν συνέδριο στο Βερολίνο και αποφασίζουν τα εξής :
• Η Σερβία και η Ρουμανία γίνονται ανεξάρτητες.

• Η Βουλγαρία περιορίζεται εδαφικά και παραμένει αυτόνομη.

• Ανακηρύσσεται αυτόνομη και η Ανατολική Ρωμυλία.

χάρτης των Βαλκανίων το 1878

• Η Κύπρος παραχωρείται από τους Τούρκους στην Αγγλία, για τη βοήθεια που της προσέφερε να πάρει πίσω χαμένα εδάφη.

Η Ελλάδα δεν μπόρεσε να διεκδικήσει τα συμφέροντά τα και να αλλάξει τις αποφάσεις των Μεγάλων δυνάμεων.

Δεν επιτράπηκε σε ελληνική αντιπροσωπεία να συμμετάσχει στο συνέδριο του Βερολίνου.

το συνέδριο του Βερολίνου

Τελικά το μοναδικό που δέχτηκαν ήταν να γίνουν διμερείς διαπραγματεύσεις για την παραχώρηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα. 

Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν 3 χρόνια και το 1881 η Θεσσαλία και ένα μέρος της Ηπείρου ενώθηκε με την Ελλάδα.

χάρτης των Βαλκανίων το 1881


Επίσης μέσα στην γενική αναστάτωση , οι Κρητικοί κατάφεραν να αποσπάσουν σημαντικά οφέλη από τους Τούρκους. Με τη συμφωνία της Χαλέπας αποκτούν διοικητή Έλληνα διορισμένο από το Σουλτάνο για 5 χρόνια , τοπική βουλή , χωροφυλακή από Κρητικούς και καθιέρωση της ελληνικής ως επίσημης γλώσσας.